Wanneer iemand een ongeneeslijke ziekte heeft of het levenseinde nadert, verandert zorg van richting. Het draait dan niet meer om genezen, maar om verzachten. Om er zijn, écht aanwezig zijn, voor degene die stervende is en voor de mensen om hen heen. Palliatieve en terminale zorg is geen medische taak alleen, het is ook een menselijke belofte: je bent niet alleen.
Bij Thuis Met Zorg begeleiden we mensen in deze laatste fase van hun leven met rust, aandacht en respect. We verlichten pijn, waken bij onrust, zorgen voor comfort en zijn een luisterend oor wanneer woorden tekortschieten. Deze zorg gebeurt thuis, in een vertrouwde omgeving, omringd door foto’s, dierbare spullen en – waar mogelijk – geliefden.
Een zacht woord bij het wassen, een hand vasthouden in stilte, iemand helpen om rechtop te zitten om nog één keer naar buiten te kijken. Het zijn kleine handelingen, maar ze dragen een grote betekenis. Ze zeggen: jij bent er nog, jij doet ertoe, ook nu.
Onze verzorgenden werken nauw samen met familie, huisarts en eventueel het palliatief team. We stemmen alles af: medicatie, nachtzorg, geestelijke begeleiding. Soms zijn we er een paar keer per dag, soms waken we de hele nacht. Alles draait om wat iemand nodig heeft. Geen vaste formule, geen standaardplan, maar zorg die zich aanpast aan de laatste wensen.
Voor de familie is deze periode vaak zwaar en onzeker. Wij proberen ook voor hen ruimte te maken. U hoeft het niet alleen te dragen. We denken mee, beantwoorden vragen, nemen zorgen weg waar we kunnen. Soms is het alleen al geruststellend om te weten dat er iemand komt die ervaring heeft en overzicht houdt.
Palliatieve zorg gaat over afscheid nemen met rust. Terminale zorg over de laatste dagen, soms uren. In beide vormen zit iets intiems. Iets dat je maar één keer kunt doen, en dan goed. Daarom geloven wij bij Thuis Met Zorg dat juist dan de aanwezigheid van een warme, vertrouwde zorgverlener het verschil maakt. Niet om het lijden op te lossen, maar om het te delen.
Zorg in de laatste levensfase is intens. Maar als het met aandacht gebeurt, kan het ook troost geven. Voor degene die gaat, en voor de mensen die achterblijven.
